Napadowe objadanie się

Zaburzenie to podobnie jak bulimia charakteryzuje się spożywaniem dużych ilości jedzenia w szybkim tempie, przy jednoczesnym braku kontroli nad sobą i swoim zachowaniem powiązanym z żywieniem. Napadom towarzyszy lęk i przygnębienie, jednak w przeciwieństwie do bulimii, osoba z napadowym objadaniem nie stosuje żadnych technik kompensujących to zachowanie. Mogłoby się wydawać, że dla dobrego psychologa jest to łatwiejsze wyzwanie, z uwagi na brak działania wyniszczających kwasów żołądkowych, lecz nie warto bagatelizować tego i podobnych zaburzeń, bo mogą być i są tak samo problematyczne jak inne zaburzenia.

Charakterystyczne objawy występujące przy napadowym objadaniu się, to:

– niekontrolowane napady spożywania jedzenia

– dostosowywanie planu dnia pod możliwość objadania się

– unikanie jedzenia z udziałem osób trzecich

– stosowanie restrykcyjnych diet, przeplatanych z napadami

– uczucie obrzydzenia i wyrzutów sumienia z powodu zaburzenia

Zespół Pica – spaczone łaknienie

Jest to nietypowe zaburzenie odżywiania, dotykające najczęściej małe dzieci i kobiety w ciąży. Najczęściej wiąże się ze spektrum autyzmu i niepełnosprawnością intelektualną. Zaburzenie to polega na spożywaniu substancji nienadających się do spożycia np. piasku, plastiku, papieru, mydła. Jest to o tyle niebezpiecznie, ponieważ może prowadzić do wielu problemów natury biologicznej, na przykład zatruć lub pasożytów. Objawy zespołu Pica mogą wskazywać również na inne zaburzenia, takie jak niedobory pokarmowe, czy zaburzenia psychotyczne, lub nawet normalne zachowanie o podłożach rozwojowych u małych dzieci, kiedy to dziecko odkrywa świat.

Zaburzenie przeżuwania

Polega na chronicznym i celowym cofaniu pokarmu do jamy ustniej, następnie ponownym żuciu i zjadaniu już raz spożytego pokarmu. Występuje najczęściej u osób z niepełnosprawnością intelektualną i dzieci, wchodzących na etap przyjmowania stałych pokarmów.

Zaburzenie z unikaniem przyjmowania pokarmu

Charakteryzuje się brakiem zainteresowania w spożywaniu jedznenia, pacjent je za mało i ma upodobania tylko w określonych, bardzo okrojonych daniach, które mają pasującą mu strukturę i wygląd. W przeciwieństwie do anoreksji, mimo, że pacjent przyjmuje zbyt mało kalorii, to nie ma zaburzonej percepcji siebie, po prostu nie jest zainteresowany w jedzeniu, lecz nie wyklucza to wizyty u psychiatry i psychologa, ponieważ tak jak inne jednostki chorobowe, tak i ta wymaga leczenia oraz psychoterapii.

Zaburzenia odżywiania, które mogą w przyszłości pojawić się w klasyfikacjach medycznych.

Jak powszechnie wiadomo klasyfikacje medyczne regularnie się poszerzają i zmieniają, więc nie wykluczone, że w najbliższych latach do jednostek aktualnie występujących dojdzie kilka nowych, równie ciekawych. Dobry psycholog powinien zawsze podążać za postępami medycznymi i psychologicznymi i być na czasie, w przeciwnym razie może spotkać się z wieloma problemami w swojej praktyce zawodowej.

Takimi zaburzeniami mogą być:

– alkoreksja – zaburzenie związane z próbą zapobiegnięcia wzrostu wagi, przy jednoczesnym piciu alkoholu. Wiąże się z przyjmowaniem proporcjonalnie mniejszą ilością pokarmu tak, aby kalorie z alkoholu wliczały się prawidłowo w dzienne zapotrzebowanie kaloryczne

– diabulimia – występująca jedynie u cukrzyków. Polega na celowym manipulowaniu dawkami insuliny, tak aby uniknąć przyrostu masy ciała

– ortoreksja – polega na spożywaniu wyłącznie zdrowych, pełnowartościowych produktów, lecz znacznie zaburza to codzienne funkcjonowanie i relacje międzyludzkie.