Zaburzenia lękowe należą do najbardziej powszechnych zaburzeń psychicznych. Mogą pojawić się u dzieci i dorosłych w różnym wieku. Część zaburzeń ma podłoże genetyczne, inne są reakcją na trudne wydarzenie w życiu, a jeszcze inne wiążą się z konkretnymi etapami rozwoju. Zaburzenia lękowe objawiają się silnym uczuciem strachu (w odpowiedzi na wydarzenia, które mają miejsce) lub lęku (w odpowiedzi na widmo przyszłych wydarzeń). Zgodnie z ICD -10 (kryteria Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych) o zaburzeniach lękowych mówimy wówczas, gdy osoba ma subiektywne odczucie utraty kontroli nad emocjami, a obawom o naturze psychopatologicznej zaczynają towarzyszyć liczne objawy somatyczne takie, jak bóle w klatce piersiowej, bóle głowy, bóle brzucha, biegunki, kaszel, problemy ze snem, trudności ze złapaniem oddechu. Im więcej przypadłości, tym bardziej odczuwalny dyskomfort.

Do kategorii zaburzeń lękowych zaliczamy:
- zaburzenia lękowe w postaci fobii,
- inne zaburzenia lękowe,
- zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (nerwica natręctw),
- reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne.
Zaburzenia lękowe częściej diagnozowane są u kobiet niż u mężczyzn. Szacuje się, że cierpi na nie około 25% populacji.
Leczenie zaburzeń lękowych uzależnione jest od stopnia nasilenia objawów. W przypadku mało nasilonych objawów możemy popracować nad zmianą trybu życia, wprowadzając do rozkładu dnia ćwiczenia fizyczne, medytację, relaksację lub inne aktywności.
Zaburzenia lękowe o bardziej nasilonych objawach wymagają już profesjonalnej konsultacji psychologicznej i/lub psychiatrycznej. Najskuteczniejszą i bardzo efektywną metodą leczenia nasilonych zaburzeń lękowych jest terapia psychologiczna/psychiatryczna, która służy przywróceniu równowagi w życiu pacjenta oraz zapobiega nawrotom lęku. Czasami wskazane jest uzupełnienie terapii o leczenie farmakologiczne.
Bez względu na podjęte kroki lecznicze, duże znaczenie w monitorowaniu zaburzeń lękowych ma indywidualna praca pacjenta, która powinna uwzględniać:
- zdrowy tryb życia,
- relaks,
- ograniczenie spożycia wszelkich używek,
- ‘’stawianie czoła” problemom,
- podejmowanie trudnych decyzji w momencie optymalnego samopoczucia psychicznego.