Terapia środowiskowa polega na kompleksowej pomocy pacjentom z zaburzeniami psychicznymi i emocjonalnymi. Nie zajmuje się jedynie pacjentem, ale skupia się również na jego środowisku społecznym – jego rodzinie, społeczności, w której funkcjonuje. Istotne jest to, że terapeuta środowiskowy jest stale dostępny dla pacjenta, co zapewnia płynność udzielanej pomocy, która chroni przed rozwojem zaburzenia i otrzymaniem niedostatecznego wsparcia. 

Zadania terapeuty środowiskowego opierają się na rozpoznaniu potrzeb pacjenta, możliwości, jakimi dysponuje i zaplanowanie działań, służących poprawie jego dobrostanu. Takimi działaniami są interwencje środowiskowe, indywidualne zajęcia terapeutyczne, współpraca i koordynacja działań pomocowych, realizowanych z innymi instytucjami, czy osobami udzielającymi pomocy. Często uwzględniane są pomoc społeczna, ośrodki rehabilitacji społecznej, a także doradztwo zawodowe, aby holistycznie podejść do pacjenta i jego problemów. Terapeuta środowiskowy edukuje społeczność w zakresie zaburzenia, co znosi stygmatyzację i pozwala osobom z otoczenia zrozumieć istotę przeżyć pacjenta. Rozwiązywanie konfliktów lub chociaż zmniejszenie ich natężenia również należy do obowiązków terapeuty. Społeczny system wsparcia jest niesamowicie istotny dla poprawy stanu życia, nie tylko u osób ze zdiagnozowanymi zaburzeniami, dlatego ten rodzaj terapii może przynosić satysfakcjonujące efekty.

Terapeutą środowiskowym może zostać każda osoba, która ukończyła szkołę średnią i szkolenie z zakresu terapii środowiskowej. Po ukończeniu szkolenia, terapeuta może znaleźć pracę w wielu ośrodkach: w szkołach i przedszkolach, ośrodkach uzależnień, poradniach psychologiczno – pedagogicznych, ośrodkach wychowawczych, czy nawet na oddziałach psychiatrycznych. Możliwości jest dużo, a zapotrzebowanie na tego rodzaju terapię jest wysokie, ze względu na szerokie pole niesienia pomocy.