Problemy finansowe:
Powszechnym problemem jest utrata pieniędzy. Oszczędności, nieruchomości lub
inne mienie może nagle zniknąć. Tego rodzaju kryzys może spowodować, że
członkowie rodziny czują przerażenie, złość i czują się oszukani.

Problemy emocjonalne i izolacja:
Problemy hazardu wywołują silnie negatywne uczucia. Członkowie rodziny mogą
czuć się zawstydzeni, skrzywdzeni, rozgniewani, zdezorientowani i nieufni. Te
uczucia utrudniają rozwiązywanie problemów. Osoba, która uprawia hazard może
nawet zaprzeczać, że istnieje jakikolwiek problem.

Kolejnym problemem jest izolacja:
● Wielu współmałżonków nie chce emocjonalnej lub fizycznej bliskości z osobą,
która ich zraniła.
● Wiele osób, odczuwających skutki problemów z hazardem, unika innych
ludzi, ponieważ czują wstyd. To powoduje, że nie jest łatwo uzyskać miłość i
wsparcie od innych.
● Z powodu niespłaconych długów może zakończyć się przyjaźń.

Zdrowie fizyczne i psychiczne:
Stres, będący rezultatem uprawiania hazardu, może powodować problemy
zdrowotne, zarówno u hazardzisty jak i jego rodziny. Mogą to być zaburzenia lękowe,
depresja lub problemy takie jak bezsenność, owrzodzenia, kłopoty z wypróżnianiem
się, bóle głowy, bóle mięśni.

Wyczerpanie:
Wiele rodzin nie potrafi radzić sobie ze stresem. Czasami jedna osoba z rodziny
może próbować zapanować nad sytuacją i bierze na siebie dodatkowe obowiązki. To
może prowadzić do jej wyczerpania. Członkowie rodziny często skupiają się na
osobie hazardzisty i zapominają o swoich potrzebach lub rozrywkach.

Wpływ na dzieci:
Kiedy rodzic lub opiekun ma problemy z hazardem, dzieci mogą czuć się
opuszczone, odczuwać depresję i złość. Przyjmują stanowisko, że to one są
powodem tych problemów, i kiedy będą grzeczne problem się skończy. Niektóre
dzieci opiekują się swoim młodszym rodzeństwem lub próbują wspierać rodziców.
Takie obowiązki powodują nadmierne obciążenie dla młodego człowieka.
W niektórych przypadkach dziecko może dojść do wniosku, że musi stanąć po
stronie jednego z rodziców. Może również stracić zaufanie do rodzica, który coś
obiecuje, ale nie dotrzymuje słowa.
Niektóre dzieci mogą próbować zwrócić na siebie uwagę rodzica, zajętego
uprawianiem hazardu, poprzez:
● złe zachowanie,
● picie alkoholu lub zażywanie narkotyków,
● uprawianie hazardu,
● łamanie prawa.
Ważne jest, aby pomóc dzieciom w zrozumieniu, że nie ponoszą winy za problemy
rodzinne. Dzieci potrzebują powrotu do bezpiecznego i zbalansowanego życia
rodzinnego i normalnego dzieciństwa. Terapia rodzinna lub indywidualna może
pomóc dzieciom w adaptacji do tych zmian.

Przemoc psychiczna i fizyczna:
Przemoc występuje częściej w rodzinie, która przeżywa kryzys. Problemy wynikające
z hazardu mogą prowadzić do fizycznej lub psychicznej przemocy wobec partnera,
starego rodzica lub dziecka. Dzieci mogą być ofiarami przemocy, gdy stłumiony
gniew rodzica jest rozładowywany.

Rodzina hazardzisty/podział na fazy:
Z hazardem jest inaczej niż z alkoholem – nie ma zapachu, nie powoduje
trudności w chodzeniu, mówieniu. Bliscy czują, że coś jest na rzeczy, ale początkowo
nie wiedzą co. Może zwrócić uwagę dziwne zachowanie (pobudzenie albo
przygnębienie), brak pieniędzy, bardzo „okrojona” wypłata, ale gracz przekonująco
tłumaczy to trudną sytuacją w firmie, więc niepokój mija. Z czasem coraz mniejszy
jest jego udział w życiu rodziny: późne powroty z pracy, dodatkowe fuchy, wyjścia z
kolegami powodują, że pozostali członkowie rodziny przejmują na siebie coraz więcej
obowiązków. Tak jest do czasu, gdy wyjdzie na jaw, że jeden z członków rodziny to
hazardzista.

Fazy rozwoju rodziny z problemem hazardowym:
● Faza wypierania – Zmiany w rodzinie nie pojawiają się nagle. Nawet jeśli
członkowie rodziny wiedzą o hazardzie, to zaprzeczają powadze problemu.
● Faza obciążenia – Hazardzista coraz więcej czasu poświęca na grę, a co za
tym idzie więcej pieniędzy przegrywa. Zaniedbuje obowiązki domowe, które
obciążają pozostałych członków rodziny.
● Faza wyczerpania – Stres w takiej rodzinie jest coraz większy, więc mogą
pojawić się różne dolegliwości: bóle (głowy, mięśni, kręgosłupa), częste
choroby, zaburzenia snu, kłopoty z apetytem. Przytłaczający stan zagrożenia,
wstyd, który wzmacnia izolację, niemożność wykrzyczenia tego, co leży na
sercu, powoduje ogromne osamotnienie.
● Faza beznadziejności – U członków rodziny obserwuje się objawy depresyjne,
myśli rezygnacyjne czy samobójcze. Czasami sięgają po alkohol czy leki, a
niekiedy idą zagrać, bo może uda im się wreszcie wygrać i spłacić długi.